می خوام ازت تشکر کنم که هستی.دیروز بود که به نبودنت فکر کردم.فکر کردم که اگه نبودی,اگه نداشتمت چی کار می کردم؟
اگه نبودی باید یکی می شست کنارم و من می گفتم و اون می نوشت.اگه نوشته هام را می دزدید... .
یا نه.مثلا خسته می شد از هی نوشتن و هی خط زدن.چیکار باید می کردم؟
اصلا ,شاید خجالت می کشیدم هر کلمه ای را بگم.
 دیگه اون موقع کسی مشت نمی شد و بره زیر چانه ام که من بهتر محتویات ذهنم را هم بزنم.
اصلا بهش فکر نمی کنم که اگه نبودی چه کارهای دیگه ای نمی تونستم بکنم چون فقط این نوشتنه که برام مثل جان می ماند.
هیچ کس رابطه اش با ذهنم ,مثل تو مستقیم نیست.که هی اون بگه و تو بی خجالت و بدون مکث بنویسی.
مرسی دست راستم.مرسی.