۱۳۹۰ آبان ۲۹, یکشنبه

این تک گویی ها ی بی جایِ ذهنی آدم را می کشد.

انگار تمامِ روز یکی توی مغزت دراز کشیده و آواز می خواند و گاهی هم غلت می زند.


باید بدانم این سیم خاردارها را کی دورِ مناطقِ حفاظت شده می کشد.

برایِ مغزم نیاز به ده متر سیم خاردار دارم.







هیچ نظری موجود نیست: