گاهی از تویِ این سی دی هایِ پُر از خط و خش یه آهنگ هایی شنیده می شه که پرتاب

میشی به اون قسمت هایی از زندگیت که دیگه زنگ زدند.

هی چشم هات می سوزن.

هی آدم دردش میآد یه دردی که نمی دونی از کجاست.

هی به خودت می گی سس....س. هی می گی هیس.هی به مغزت می گی خفه شو.

هی با خودت بلند می گی :دیوونه ای؟

هی لب هات رو گاز می گیری و لرزششون رو می خوری.

اما آخرش اشک هات در میان.