خیلی وقت است که حال هیچ کس خوب نیست.

انگار قرن هاست که وقتی از کسی می پرسم خوبی فقط می گوید : نه

فکر داستان گلشیری ام که خط اولش نوشته : " نمی دانم چرا هیچ کس زنگ نمی زند بگوید عنایت الله خان دندان بچه ام در آمده"

نمی دانم بگویم حق هم دارند یا نه.

هیچ دختر و پسری دهانشان بوی دوستت دارم ندارد.

روی دیواری نوشته بود:

آدم و هوا

من و تو

.

.

لیلی و مجنون را بسپار به افسانه ها...

حال هیچ کس خوب نیست و من هر بار خودکار را روی کاغذ می گذارم ،چشم هایم دو دو می زند و دندان هایم گوشه ی لب هایم را می گیرد و الف و پ و ت و هیچ حرفی به هم نمی چسبد تا بشود فقط یک کلمه برای گفتن این که حال این روزهای ما خوب نیست...